آثار دراز مدت جنگ افزارهای شیمیایی بر روی تست های عملکرد ریه در جانبازان شیمیایی شهرستان بابل

سابقه و هدف: اولین بار در جنگ جهانی اول، جنگ افزارهای شیمیایی عمدتا از نوع گاز خردل به عنوان سلاح جنگی مورد استفاده قرار گرفتند. در جنگ تحمیلی هشت ساله نیز علیرغم قراردادنامه های بین المللی مبنی بر منع استفاده از این گازها، بکرات از این سلاح مرگبار استفاده شد که علاوه بر به شهادت رسیدن بسیاری از عزیزان، بسیاری از عوارض حاد و مزمن نیز متوجه مجروحین ناشی از آن شده است. در این میان دستگاه تنفسی یکی از شایع ترین ارگان های درگیر بوده فلذا این مطالعه به منظور تعیین اثرات مزمن این گازها بر روی سیستم تنفسی بویژه تست های فونکسیون ریه صورت گرفت. مواد و روش: این مطالعه توصیفی در طی سال های 75-1372 بر روی مجروحین شیمیایی ارجاع شده از بنیاد مستضعفان و جانبازان شهرستان بابل انجام گرفت. پس از انجام معاینات بالینی و chest xray، بر روی کلیه بیماران تست های فونکسیون ریه انجام شد. در این مطالعه 52 نفر از مجروحین شیمیایی که در سال های 64-65-67 در اثر تماس با گازهای شیمیایی در جنگ تحمیلی مجروح شده بودند مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: از کل 52 نفر، 26 نفر الگوی انسدادی، 21 نفر الگوی طبیعی و 5 نفر الگوی تحدیدی در تست های عملکرد ریوی داشتند. بیشتر افراد در گروه سنی 40-20 سال بوده و حداقل فاصله زمانی بعد از مجروح شدن تا زمان مطالعه، 7 سال بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج می توان گفت که الگوی انسدادی بیشترین یافته بررسی آثار دراز مدت مسمومیت با جنگ افزارهای شیمیایی است و اسپیرومتری روش مناسبی برای تشخیص عوارض آن می باشد.